Πεπόνι

Γενικά 


Το πεπόνι ανήκει στην οικογένεια Cucurbitaceae. Ως κέντρο καταγωγής του πιθανολογούνται οι ανατολικές περιοχές της Αφρικής. Το πεπόνι καλλιεργείται σήμερα σε πολλές χώρες. Οι κυριότερες χώρες παραγωγής είναι η Κίνα, το Ιράν, η Τουρκία, οι Η.Π.Α , η Ισπανία και η Ινδία. Στην Ελλάδα η παραγωγή ανέρχεται περίπου στους 160 χιλιάδες τόνους ετησίως. Τα κυριότερα είδη πεπονιού που καλλιεργούνται είναι το Cucumis melo indorus, Cucumis melo reticulates, και το Cucumis melo Cantaloupensis.

 


Ποικιλίες 


  •  Galia F1(υ.κ)
  •  Melia F1(θ.κ)
  •  Janue Canaria(υ.κ)
  •  Θράκης
  • Ζακύνθου

 


Κλίμα και έδαφος


Είναι φυτό θερμών εποχών . Η άριστη θερμοκρασία βλαστικής ανάπτυξης είναι 21-29,5 βαθμοί κελσίου. Αναπτύσσεται σε διάφορους τύπους εδαφών, αλλά για άριστη ανάπτυξη απαιτούνται εδάφη γόνιμα, με καλή στράγγιση και ελαφρά οξύτητα ( ph 6-6,5)  .


Εδαφοκάλυψη 


Η κάλυψη των γραμμών με χαμηλά σκεπάσματα χρησιμοποιείται για επίτευξη μεγαλύτερης παραγωγής , γρήγορη ανάπτυξη και πρωίμιση της παραγωγής. Η κάλυψη των γραμμών πρέπει να γίνεται αμέσως μετά την μεταφύτευση την άνοιξη και διατηρείται για αρκετές εβδομάδες ανάλογα με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.

 


Άρδευση και λίπανση


Σε περίοδο ξηρασίας απαιτείται άρδευση κάθε 7-10 ημέρες. Η άρδευση γίνεται με σταγόνες. Παρέχει στους παραγωγούς αύξηση της πρωιμότητας και μεγαλύτερη συνολική και εμπορική παραγωγή συγκριτικά με την άρδευση με αυλάκια.

Απαιτούνται 8-12 kg N, 6-8 kg P , 15-20 kg K το στρέμμα. Το φώσφορο πρέπει να το προσθέτουμε κατά τη φύτευση.



Συγκομιδή - Συντήρηση


Η συγκομιδή των καρπών ξεκινά 45-60 ημέρες μετά την άνθηση. Η ωρίμανση των καρπών  γίνεται σταδιακά, 3-4 φορές την εβδομάδα. Η αποκοπή των καρπών από το βλαστό και το χρώμα του φλοιού χρησιμοποιούνται ως κριτήρια συγκομιδής.

Μετά την συγκομιδή των καρπών ακολουθεί  πρόψυξη σε θερμοκρασία 10-15 βαθμών, για καθυστέρηση της ωρίμανσης και διατήρηση των σακχάρων. Συντηρούνται για 2 εβδομάδες σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 7 βαθμών και 90% σχετική υγρασία.


 


Εχθροί και ασθένειες 


 Οι κυριότεροι εχθροί της καλλιέργειας είναι οι αφίδες , ο θρίπας, ο αλευρώδης και ο τετράνυχος. Από τις ασθένειες προβλήματα αποτελούν το ωίδιο, η βακτηριακή σήψη.

 Ωίδιο

Εμφάνιση:  Κιτρινωπές κηλίδες στην πάνω επιφάνεια των φύλλων και στην κάτω λευκή εξάνθηση.


Αντιμετώπιση: Ψεκασμός των φυτών με εγκεκριμένα φυτοπροστατευτικά σκευάσματα και επανάληψη κάθε 10 μέρες περίπου. 


Τετράνυχος 

Εμφάνιση : προσβάλει τα φυτά  τόσο στο φύλλο, στο στέλεχος, στα μπουμπούκια, στο άνθος και στον καρπό. Εντοπίζονται κυρίως στην κάτω επιφάνεια των φύλλων. Τα συμπτώματα της προσβολής από τον τετράνυχο φαίνονται και στην πάνω επιφάνεια των φύλλων έως κιτρίνισμα.


Αντιμετώπιση: Μόνο όταν εμφανιστεί η προσβολή ψεκάζουμε με εγκεκριμένα φυτοπροστατευτικά προϊόντα.


Θρίπας
Εμφάνιση: Ο θρίπας είναι σοβαρός φορές ιώσεων. Απομυζεί τα κύτταρα των φύλλων και αυτά τελικά ξεραίνονται.

Αντιμετώπιση: Ψεκάζουμε με εγκεκριμένα σκευάσματα για την καλλιέργεια
 

 

 

 

Πηγές :

ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΛΑΧΑΝΟΚΟΜΙΑ , ΔΡ. ΕΛΕΝΗ ΚΑΛΟΡΙΖΟΥ,  ΔΡ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ 



 

2024 Agroclica, All rights reserved