Ένα σχετικά δυνατό ριζικό σύστημα δίνει τη δυνατότητα στο καλαμπόκι να αναπτύσσεται καλά σε ποικιλία εδαφών αν και προτιμά τα μέσης σύστασης εδάφη ή και τα ελαφρά που ζεσταίνονται νωρίς την άνοιξη. Το καλαμπόκι αξιοποιεί εδάφη με pH 5-8 και ευνοείται όταν αυτό βρίσκεται κοντά στο 6,5. Οι απαιτήσεις του σε νερό διαφοροποιούνται στη διάρκεια της ανάπτυξής του, όμως το διάστημα από την εμφάνιση της αρσενικής ταξιανθίας (φούντα) ως το τέλος του γεμίσματος των σπόρων, περίπου 50 ημέρες, είναι το πιο κρίσιμο. Σε αυτό το διάστημα ενδεχόμενη δίψα από ανεπαρκή άρδευση, έστω και ολιγοήμερη, έχει επιπτώσεις στην παραγωγή.

Η δυναμική της πρόσληψης των κυριότερων θρεπτικών στοιχείων στο καλαμπόκι φανερώνει ότι από την 25η ημέρα μετά το φύτρωμα ως την 75η, συσσωρεύεται στο φυτό περίπου το 65% του αζώτου, το 50-55% του φωσφόρου και το 90% του καλίου. Για την παραγωγή ενός τόνου καρπού το καλαμπόκι προσλαμβάνει: 18-20 kg άζωτο, 3,5-5 kg φώσφορο και 16-18 kg κάλιο. 

Το γεγονός ότι το άζωτο διαδραματίζει τον κεντρικό ρόλο στον καθορισμό της παραγωγής πρέπει να οδηγεί σε ιδιαίτερα προσεκτικούς χειρισμούς της αζωτολίπανσης που θα αποφεύγουν τις ελλείψεις αλλά και τις υπερβολές. Σημειώνεται ότι η μειωμένη πρόσληψη του εδαφικού αζώτου στην περίοδο γεμίσματος του σπόρου αντισταθμίζεται από τη μεταφορά στο σπόρο του ήδη αποθηκευμένου αζώτου στα φύλλα και το στέλεχος. Το 70-75% του αζώτου συγκεντρώνεται στον καρπό.

Η πρόσληψη του φωσφόρου εξελίσσεται περίπου παράλληλα με τη συσσώρευση ξηράς ουσίας. Η κρίσιμη φάση της θρέψης με φώσφορο συμπίπτει με το διάστημα από τη δημιουργία του 7ου φύλλου έως την εμφάνιση της φούντας. Το 80% περίπου του φωσφόρου συγκεντρώνεται στον καρπό. Περίσσεια φωσφόρου στο έδαφος επιδεινώνει ενδεχόμενη ανεπάρκεια ψευδαργύρου στην οποία το καλαμπόκι είναι ευαίσθητο.

 Η προσρόφηση του καλίου συγκριτικά με τη συσσώρευση ξηράς ουσίας είναι εντονότερη στις πρώτες φάσεις και τελειώνει αρκετά νωρίτερα από αυτήν του αζώτου και του φωσφόρου. Ελλείψεις καλίου μειώνουν τη φωτοσυνθετική ικανότητα του φυτού, ευνοούν την ανάπτυξη ασθενειών, μειώνουν την αντίσταση στο υδατικό στρες και αφήνουν απροστάτευτη τη καλλιέργεια από τις αρνητικές επιπτώσεις τυχόν υπερβολικών αζωτολιπάνσεων. Το 75-80% του καλίου συγκεντρώνεται στα φύλλα και τα στελέχη, παραμένει δηλαδή τελικά στο χωράφι μετά τη συγκομιδή εκτός και αν το καλαμπόκι προορίζεται για ενσίρωση.

Συνοψίζοντας, το Καλαμπόκι χρησιμοποιεί σημαντικές ποσότητες αζώτου (Ν), φωσφόρου ( P2O5) και καλίου (K2O) και σχετικά μικρές ποσότητες δευτερευόντων θρεπτικών στοιχείων. Σημαντικό ρόλο έχουν τα ιχνοστοιχεία και ειδικά το βόριο και ο ψευδάργυρος. Οποιαδήποτε έλλειψη θρεπτικού στοιχείου θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των αποδόσεων, οπότε η ποσότητα αλλά και ο χρόνος εφαρμογής των λιπασμάτων έχουν ιδιαίτερη σημασία.
Η χρήση λιπασμάτων με σταθεροποιημένο αμμωνιακό άζωτο στη θρέψη των φυτών είναι σχεδιασμένη για να αξιοποιεί την επένδυση του παραγωγού σε λίπανση στο μέγιστο βαθμό.

Με τη χρήση λιπασμάτων με τεχνολογία σταθεροποίησης του αμμωνιακού αζώτου επιτυγχάνονται:  

  • Τροφοδοσία της καλλιέργειας με άζωτο στο φυτό τη στιγμή ακριβώς που είναι απαραίτητο για την καλλιέργεια. 
  •  Αύξηση της διαθεσιμότητας του φωσφόρου και άλλων ιχνοστοιχείων. 
  •  Μείωση των απωλειών που ζημιώνουν τον παραγωγό, την καλλιέργεια και το περιβάλλον.